ಕಿರು­ಗೆಜ್ಜೆ ಲಜ್ಜೆಗೆ ಜೋ ಜೋ

ಜೋಗುಳ ಎನ್ನು­ವುದು ಒಂದು ಅತ್ಯಂತ ಮಾನ­ವೀಯ ಕಲ್ಪನೆ. ಅಮ್ಮ ತನ್ನ ಕೈ ಬಳೆ ಸದ್ದಿನ ಲಯದ ಮೂಲಕ ಮಗು­ವಿನ ಉಸಿ­ರಾ­ಟದ ಲಯ­ವನ್ನು ಮಾತಾ­ಡಿ­ಸುವ ಪರಿ ಅದು. ಅಲ್ಲಿ ಅಮ್ಮನ ಮಮತೆ, ಮಗು­ವಿನ ಅರ್ಪ­ಣಾ­ಭಾವ, ವಾತಾ­ವ­ರ­ಣದ ತಾದಾತ್ಮ್ಯ, ಮಗುವಿನ ನೆತ್ತಿಯ ಸುವಾ­ಸ­ನೆ­ಗಳು ಒಂದಾ­ಗು­ತ್ತವೆ. ಪ್ರತಿ ಹೆಣ್ಣಿಗೂ ತಾಯ್ತನ ವರ, ಪ್ರತಿ ಮಗು­ವಿಗೂ ಜೋಗುಳ ವರ.
ಹಾಗೆ ನೋಡಿ­ದರೆ ಜೋಗುಳ ಎಲ್ಲರ ಎದೆ­ಯೊ­ಳ­ಗಿ­ರುವ ಒಂದು ಆಕಾ­ರ­ವಿ­ಲ್ಲದ ಭಾವ. ಅಲ್ಲಿ ರಾಗ­ಜ್ಞಾನ ಚೆನ್ನಾ­ಗಿ­ರ­ಬೇ­ಕಾ­ಗಿಲ್ಲ, ಸಾಹಿ­ತ್ಯದ ಹಂಗಿಲ್ಲ, ಜೋಗುಳ ಹಾಡು­ವು­ದನ್ನು ಯಾರಾ­ದರೂ ಮೆಚ್ಚಿ ಅಭಿ­ನಂ­ದಿ­ಸಲಿ ಎಂಬ ಅಪೇ­ಕ್ಷೆ­ಯಿಲ್ಲ. ತನ್ನ ಕರು­ಳಿನ ಕೊಡು­ಗೆ­ಯನ್ನು ಅಮ್ಮ ಮಲ­ಗಿ­ಸು­ತ್ತಾಳೆ, ಮಲ­ಗಿ­ಸು­ತ್ತು­ನು­ನುನು' ಅಂತ ಹಾಡು­ತ್ತಾಳೆ, ರಾಗ ಬದ­ಲಾ­ದು­ದನ್ನೂ ಗಮ­ನಿ­ಸ­ದಾ­ಗು­ತ್ತಾಳೆ. ಇಲ್ಲಿ ಬೇಕಾ­ಗಿ­ರು­ವುದು ಎರಡು ಮನ­ಸ್ಸ­ಗಳ ನಡು­ವಿನ ಒಂದು ಭಾವ ಮಾತ್ರ.

ಅಷ್ಟೇ ಆಲ್ಲ, ಜೋಗುಳ ತಾಯ್ತ­ನದ ಪ್ರತೀಕ. ಮಗು ಹುಟ್ಟಿ ಬೆಳೆ­ಯು­ವ­ರೆಗೆ ಆಮ್ಮ ಜೊಗುಳ ಹೇಳು­ತ್ತಾಳೆ. ಜೋಗುಳ ಕೇಳಿ ಮಗು ಬೆಳೆದು, ಜೋಗು­ಳ­ವನ್ನು ಮರೆ­ಯ­ಬ­ಹುದು. ಒಂದು ಕಾಲ­ಕ್ಕೆ­ಅ­ಮ್ಮನ ಜೋಗು­ಳಕ್ಕೆ ಹಠ ಮಾಡು­ತ್ತಿದ್ದ ಮಗ/ಳು ನಿಧಾ­ನ­ವಾಗಿ ಬದು­ಕಿನ ಕುಲು­ಮೆ­ಯಲ್ಲಿ ಬದ­ಲಾ­ಗುತ್ತಾ ಹೋಗು­ತ್ತಾನೆ/ಳೆ. ಆಗ ತನ್ನ ಮಗ/ಳು ತನ್ನ ಅಂತ್ಯ­ಕಾ­ಲದ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಹಾಡ­ಬ­ಹು­ದಾದ ಮೌನ ಜೋಗು­ಳ­ಕ್ಕಾಗಿ ಕಾಯು­ತ್ತಾಳೆ ಅಮ್ಮ. ತನ್ನ ಕೆನ್ನೆಯ ಮೇಲೆ ನೇವ­ರಿ­ಸುವ ತನ್ನ ಕುಡಿಯ ಕೈಗಾಗಿ ಅಮ್ಮ ಈ ಜಗದ ತೊಟ್ಟಿ­ಲಲ್ಲಿ ಮಲಗಿ ಮೌನ­ವಾಗಿ ಅಳು­ತ್ತಾಳೆ.
ಅಮ್ಮ­ನಿಗೆ ಮಗು ತಾಯಿ
ಮಗುವೇ ಆಮ್ಮನ ಕಾಯಿ!
***
ಇದೀಗ ಅಮ್ಮನ ರೀತಿ ಬೇರೆ, ಮಗು­ವಿನ ರೀತಿ ಬೇರೆ. ಜೋಗುಳ ಇಲ್ಲೀಗ ಇನ್ನಷ್ಟು ಸಾಂಕೇ­ತಿಕ. ಬೇಬಿ­ಸಿ­ಟಿಂ­ಗ್‌­ನಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಮಗು­ವನ್ನು ಬಿಟ್ಟ ಆಮ್ಮ, ಗಡಿ­ಬಿ­ಡಿ­ಯಲ್ಲಿ ಕಂದ­ನನ್ನು ಮುದ್ದಿಸಿ ಹೊರ­ಟರೆ ಅದೇ ಮಗು­ವಿನ ಪಾಲಿನ ಜೋಗುಳ. ರಾತ್ರಿ ಆಯಾಳ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಮಗು­ವನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಗಂಡ, ಹೆಂಡತಿ ನೈಟ್‌ ಶಿಫ್ಟ್‌ಗೆ ಹೊರಟು ನಿಂತಾಗ ಮಗು­ವಿ­ನೆಡೆ ಆ ಪೋಷ­ಕರು ಎಸೆದ ಒಮದು ಮಮ­ತೆಯ ನೋಟವೇ ಆ ಮಗು­ವಿನ ಪಾಲಿಗೆ ಜೋಗುಳ. ಸರೋ­ಗೇಟ್‌ ಮದರ್‌, ಸಿಂಗಲ್‌ ಪೇರೆಂ­ಟಿಂಗ್‌ ಎಂಬೆಲ್ಲಾ ತಂತ್ರ­ಜ್ಞಾ­ನ­ಪ್ರೇ­ರಿತ ತಾಯ್ತ­ನದ ಜಗತ್ತಲ್ಲಿ ಮನೆ ಮನೆಯ ರಾಮ, ಕೃಷ್ಣ, ಚಂದ್ರ­ಹಾ­ಸರು ದಿಕ್ಕೆಟ್ಟು ನೋಡು­ತ್ತಿ­ದ್ದಾರಾ? ಮಡಿ­ಲಲ್ಲಿ ಮಗು ನಲಿಯೇ, ನಲಿದ ಮಗುವೂ ಮಡಿ­ಲಲ್ಲಿ ನಿಲ್ಲದೇ ಯಶೋದೆ, ದೇವ­ಕಿ­ಯರು ಕಂಗಾ­ಲಾ­ಗಿ­ದ್ದಾರಾ?

ತಾಯ್ತ­ನದ ಹಲವು ಮುಖ­ಗ­ಳನ್ನು ಹೊತ್ತ ಧಾರಾ­ವಾ­ಹಿ­ಯೊಂದು ಇದೇ ನವೆಂ­ಬರ್‌ 24ರಿಂದ ಝೀ ಚಾನ­ಲ್‌ನಲ್ಲಿ ಪ್ರಸಾ­ರ­ವಾ­ಗು­ತ್ತಿದೆ. `ಪ್ರೀತಿ ಇಲ್ಲದ ಮೇಲೆ' ಎಂಬ ಜನ­ಪ್ರಿಯ ಧಾರಾ­ವಾ­ಹಿಯ ಚುಕ್ಕಾಣಿ ಹಿಡಿ­ದಿದ್ದ ವಿನು ಬಳಂಜ ಅವರೇ ಈ ಧಾರಾ­ವಾ­ಹಿಯ ನಿರ್ದೇ­ಶಕ. ಹೆಸರು: ಜೋಗುಳ. `ನ­ಚಿ­ಕೇತ್‌' ಬರೆದ ಕತೆಗೆ ಚಿತ್ರ­ಕತೆ ಸಿದ­­ಪ­ಡಿ­ಸಿ­ರು­ವ­ವರು ಪತ್ರ­ಕರ್ತ ಸತ್ಯ­ಮೂರ್ತಿ ಆನಂ­ದೂರು. ಕರ್ನಾ­ಟಕ ಶಾಸ್ತ್ರೀಯ ಸಂಗೀತ ಪರಂ­ಪ­ರೆಯ ದೊಡ್ಡ ವಿದ್ವಾಂಸ ಆನೂರು ಅನಂ­ತ­ಕೃಷ್ಣ ಶರ್ಮ (ಶಿವು) ಈ ಧಾರಾ­ವಾ­ಹಿಗೆ ಸಂಗೀತ ನೀಡುವ ಮೂಲಕ ಕಿರುತೆ­ರೆಗೆ ಕಾಲಿ­ಟ್ಟಿ­ದ್ದಾರೆ. 24ರಿಂದ ಸೋಮ­ವಾ­ರ­ದಿಂದ ಶುಕ್ರ­ವಾ­ರ­ದ­ವ­ರೆಗೆ ರಾತ್ರಿ 8.30ಕ್ಕೆ ಪ್ರಸಾ­ರ­ವಾಗುವ ಈ ಧಾರಾ­ವಾ­ಹಿಯ ಶೀರ್ಷಿಕೆ ಗೀತೆ­ಯನ್ನು ಬರೆ­ದಿದ್ದು ವಿಕಾಸ ನೇಗಿ­ಲೋಣಿ.
ಆದರ ಪೂರ್ಣ­ಪದ್ಯ ಇಲ್ಲಿದೆ:
ಭಾವ­ಗಳ ತೊಟ್ಟಿ­ಲಲ್ಲಿ ಮನಸೇ ಮಗು­ವಾಗಿ
ಲಾಲಿಯ ಹಾಡಲಿ ಜಗ­ವೆಲ್ಲಾ
ಜೋಜೋ ಜೋಜೋ...

ಕಿಲ­ಕಿಲ ನಗು­ವಿನ ಶ್ಯಾಮನೇ
ತೆರೆ­ಸಲಿ ಹೃದ­ಯದ ಕಣ್ಣನೇ
ಮನೆ ಮನದ ಕನ­ಸಾಗು
ಕನಸೇ ನೀ ಉಸಿ­ರಾ­ಗು
ಕನ­ಸಿನ ತೇರಲಿ ಬಯ­ಕೆ­ಗಳ ಆಗ­ಮನ
ಪಯ­ಣದ ದಾರಿ­ಯಲಿ ಹೆಜ್ಜೆ ಹೆಜ್ಜೆಯೂ ರೋಮಾಂ­ಚ­ನ
ಎಲ್ಲರ ಎದೆ­ಯೊ­ಳಗೆ ಮಗು­ವೊಂದು ಮಲ­ಗಲಿ
ಸದ್ದು ಮಾಡದೇ ಅಮ್ಮ ಮುದ್ದಿ­ಸಲಿ
ಜೋ ಜೋ ಎಂದರೆ ಕಂದ­ನಿಗೆ ಸವಿ­ಹಾಲು
ಜೋಗು­ಳದ ಪ್ರೀತಿ­ಯಲಿ ಎಲ್ಲ­ರಿಗೂ ಸಮ­ಪಾಲು
ಕಿರು­ಗೆಜ್ಜೆ ಲಜ್ಜೆಗೆ ಜೋ ಜೋ
ಬೆಳೆಯೋ ಹೆಜ್ಜೆಗೆ ಜೋ ಜೋ